Często spotykam się ze stwierdzeniem – mitem, który jest mocno zakotwiczony w poglądach naszego społeczeństwa, że dziecko trzyletnie, które rozpoczyna edukację przedszkolną musi być samodzielne w wielu sferach umiejętności samoobsługowych, powinno być odpieluchowane, spać samo w swoim pokoju i umieć rozstawać się z rodzicami co najmniej na kilka godzin w ciągu dnia, aby dobrze zaadaptowało się w przedszkolu.
I tak sobie myślę, czy osoby wydające taką opinię o maluchu, który ma wstąpić w progi przedszkola zdaje sobie sprawę z faktu, że to dopiero trzylatek i wiele z wymienionych oczekiwanych “powinności” nie zależy od jego dobrej woli tylko od jego indywidualnego rozwoju psychofizycznego? Moja odpowiedź jest raczej jednoznaczna – nie mają o tym raczej bladego pojęcia. A szkoda, bo wystarczyłoby nabyć trochę wiedzy o rozwoju dziecka w tym wieku, zamiast powtarzać o tym, jak to trzylatek nie powinien być samodzielny, aby móc zaadaptować się w przedszkolu.
Rodzice kilkulatków, które mają zadebiutować w placówce , słuchając lub czytając artykuły na temat: co powinno umieć dziecko rozpoczynające przedszkole drżą ze strachu o to czy jego maluch sobie tam poradzi, czy zostanie zaakceptowany przez personel przedszkola ze swoimi “brakami”, bo przecież jeszcze wiele umiejętności z podanej listy nie opanował jak np. samodzielnego załatwiania potrzeb fizjologicznych bądź ubierania i rozbierania się. Akurat tych konkretnych umiejętności oczekuje się od dziecka, które kończy edukację przedszkolną a nie ją rozpoczyna. Określa to sama podstawa programowa wychowania przedszkolnego. Warto o tym wiedzieć i pamiętać, kiedy ktoś będzie Wam wmawiał, że do przedszkola ma iść dziecko w pełni samodzielne.
Wielokrotnie podczas mojej pracy z maluszkami upewniłam się w tym, że podczas ich początków z przedszkolem zdecydowanie bardziej pomaga im umiejętność nawiązywania kontaktu z nauczycielem niż sam fakt samodzielności.
Nie raz zdarzyło się, że dziecko, które wstąpiło w progi przedszkola z dużym zakresem opanowanych umiejętności nie powiedziało mi na czas, że chce mu się siku i skończyło się to dużym stresem dla dziecka, wywołanym samym zdarzeniem, że się posikało, było dużo płaczu i napięcia emocjonalnego, mimo tego że zostało otoczone troską, zrozumieniem i empatią z mojej strony i osoby ze mną współpracującej. Natomiast wiele razy zdarzyło się tak, że maluszek z pampersem i w dodatku mało mówiący szybko zakomunikował mi pokazując, że pieluszka jest pełna i trzeba ją przebrać i obyło się to bez żadnego stresu dla maluszka. Dlatego chcę Was przekonać, żebyście się drodzy rodzice nie zamartwiali, że Wasze dziecko, które niebawem rozpoczyna przygodę z przedszkolem jest w pewnych aspektach niesamodzielne ( bo ma do tego prawo, wynika to z jego z rozwoju) i że wpłynie to znacząco na jego adaptację w środowisku przedszkolnym.
Oczywiście to wspaniale dla dziecka, kiedy przychodzi do przedszkola w dużej mierze samodzielne, potrafiące zaspokajać swoje potrzeby. To też jest dla niego bardzo ważne, wzmacnia jego poczucie wartości i sprawczości, czuje się pewniej i bezpieczniej, bo wie, że w wielu kwestiach poradzi sobie samo, nie będzie musiało czekać na pomoc, a to jest też istotna kwestia dla dziecka w tym wieku, kiedy czekanie w kolejce jest dla niego często nie do zniesienia. Maluch nawiązując kontakt z nauczycielem, który odpowiada na jego potrzeby, z dnia na dzień czuje się w przedszkolu bezpiecznie, a poczucie bezpieczeństwa to konieczny element udanej adaptacji.
Bardzo dużą rolę odgrywa stopień rozwoju emocjonalno-społecznego dziecka, który pozwoli mu na nawiązywanie relacji z nowymi dorosłymi w jego życiu. Na temat rozwoju dziecka około 3-letniego, znajdziecie sporo przydatnych informacji w moim poradniku, który jest dedykowany rodzicom przyszłych przedszkolaków. Opisałam tam rozwój dziecka w tym wieku, z podziałem na wszystkie jego sfery: poznawczą, społeczną, emocjonalną i fizyczną. Sprawdź tutaj jak możesz wspierać dziecko w rozwoju, aby przygotować je na przygodę z przedszkolem: https://sklep.mamaolazprzedszkola.blog/pl/p/Poradnik-dla-rodzicow-Moj-maluszek-idzie-do-przedszkola-/31
A w rozmowach z maluszkiem na temat tego, że niebawem będzie przedszkolakiem, warto zapewniać go, że w przedszkolu będzie pod opieką pań nauczycielek, które zawsze we wszystkim mu pomogą, doradzą, przytulą, porozmawiają, wytłumaczą czy zaproszą do zabawy. Dziecko musi wiedzieć wcześniej, zanim trafi do placówki, kim jest nauczyciel przedszkola i że zawsze może na niego liczyć.
